Voor onze geweldige en interessante looks is textiel heel essentieel; de verwachting is echter niet dat dit ten koste gaat van het milieu. In dit artikel gaan we kijken naar de milieueffecten van de textielindustrie.
Textiel zijn de materialen die worden gebruikt om kleding en andere items van stof te maken. De moderne tijd heeft mode steeds meer wegwerpbaar gemaakt, waardoor de kledingproductie de afgelopen decennia met 50% is toegenomen.
De vraag naar textiel en een overvloed aan modemerken is toegenomen als gevolg van de bevolkingsgroei. Vandaar de overvloed aan productie. Na de olie-industrie staat de textiel- en mode-industrie op de tweede plaats in de lijst van grootste vervuilers ter wereld
De milieu-impact van de textielindustrie is een van de meest zorgwekkende kwesties van vandaag geworden. De enorme hoeveelheden afval die worden gecreëerd, gecombineerd met een laag afvalniveau recycling (slechts 1% wordt omgezet in nieuwe kledingstukken), is een van de kritische aspecten van de productieproces van bedrijven in de textielwaardeketen.
De gevolgen zijn rampzalige gevolgen voor ons milieu als gevolg van de exploitatie van natuurlijke hulpbronnen en het vrijkomen van uiterst schadelijke giftige stoffen. De textiel- en kledingindustrie heeft veel negatieve gevolgen voor het milieu.
Veel fabrieken en overheden werken echter samen om schonere productieprocessen te ontwikkelen. Dit omvat de producten die in textiel worden verwerkt, de middelen die worden gebruikt om deze te maken en de mensen die betrokken zijn bij de vervaardiging ervan.
De textielindustrie heeft nog een lange weg te gaan, maar zij onderkent in ieder geval de problemen en begint deze aan te pakken. In dit artikel bespreken we de impact van de textielindustrie op het milieu.
Inhoudsopgave
10 Milieueffecten van de textielindustrie
Hieronder wordt een korte blik op de aandachtspunten gegeven.
- Luchtverontreiniging
- Overconsumptie van natuurlijke hulpbronnen
- Koolstofvoetafdruk
- Afvalproductie
- Overvolle stortplaats
- Hoog waterverbruik (watervoetafdruk)
- Watervervuiling
- Aantasting van de bodem
- Ontbossing
1. Luchtverontreiniging
Op plaatsen over de hele wereld leveren veel van de textielindustrieën een belangrijke bijdrage luchtverontreiniging, waarbij schadelijke gassen zoals koolmonoxide en zwaveldioxide worden uitgebraakt. Zelfs bij het afwerken van stoffen kunnen stoffen als formaldehyde in onze atmosfeer terechtkomen.
2. Overconsumptie van natuurlijke hulpbronnen
Er is veel water nodig om textiel te produceren, en veel land om katoen en andere vezels te verbouwen. De boerderijen die grondstoffen verbouwen die worden gebruikt om stoffen te maken, waaronder gewassen als katoen, vlas en hennep, hebben veel water nodig. Katoen is een bijzonder dorstige plant.
3. Koolstofvoetafdruk
De mode-industrie is naar schatting verantwoordelijk voor 10% van de mondiale COXNUMX-uitstoot, meer dan de internationale vluchten en de zeescheepvaart samen. De productie en het transport van textielproducten genereren enorme hoeveelheden broeikasgassen.
De productie van synthetische vezels zoals nylon, acryl en polyester vergt veel energie, omdat er aanzienlijke hoeveelheden van worden verbruikt fossiele brandstoffen. Ze stoten broeikasgassen uit, zoals stikstofoxide, dat 300 keer gevaarlijker is voor het milieu in vergelijking met kooldioxide.
De meeste mode- en textielindustrieën zijn gevestigd in derdewereldlanden, waar steenkool wordt gebruikt om de fabrieken van stroom te voorzien. Steenkool is de slechtste soort fossiele brandstof in termen van CO2-uitstoot.
Bovendien ontbreekt het deze landen aan voldoende groen vanwege de wijdverbreidheid ontbossing. Dientengevolge, de broeikasgassen bleef lange tijd in de atmosfeer hangen. Planten kunnen veel schadelijke gassen zoals kooldioxide en methaan opnemen, waardoor zuurstof in de omringende lucht vrijkomt om deze te zuiveren.
Volgens het Europees Milieuagentschap genereerden de textielaankopen in de EU in 2020 ongeveer 270 kg CO2 uitstoot per persoon. Dat betekent dat textielproducten die in de EU worden geconsumeerd, een uitstoot van broeikasgassen van 121 miljoen ton hebben veroorzaakt.
4. Afvalproductie
De mondiale productie van textielvezels is de afgelopen twintig jaar verdubbeld, tot een recordhoogte van 20 miljoen ton in 111 en handhaaft de groeivoorspellingen voor 2019. Het gemiddelde gezin in ontwikkelde landen gooit elk jaar minstens 2030 kg gebruikte kleding weg.
Deze toename leidt, samen met het huidige consumptiemodel, tot het genereren van enorme hoeveelheden textielafval; alleen al in Spanje wordt geschat dat het jaarlijkse kledingafval 900,000 ton bedraagt.
Slechts 15% van het weggegooide textiel wordt gedoneerd of gerecycled. Gerecycleerde kleding is niet erg populair, omdat industrieën die oude kleding verwerken om deze te vernieuwen nog steeds zeldzaam zijn. Het resterende afval is een enorme last voor onze stortplaatsen, vooral voor synthetische materialen die in textiel worden gebruikt; Synthetische textielvezels bevatten normaal gesproken kunststoffen, die meer dan 200 jaar nodig hebben om te ontbinden.
5. Overvolle stortplaats
Vanwege het lage recyclingpercentage voor textielafval belandt meer dan 85% van de door consumenten weggegooide producten op stortplaatsen of verbrandingsovens en wordt slechts 13% na gebruik in een of andere vorm gerecycled.
De meeste worden omgezet in andere artikelen met een lagere waarde, zoals vodden, isolatiemateriaal of vulmateriaal, en minder dan 1% wordt gerecycled tot nieuwe vezels.
Om het milieu te beschermen zal het daarom niet voldoende zijn om de selectieve inzameling van textielafval te garanderen, maar zal het onderzoek en de ontwikkeling van technologieën nodig zijn die de recycling van de vezels mogelijk maken met als doel hun waarde gedurende zoveel mogelijk cycli te behouden.
6. Hoog waterverbruik (watervoetafdruk)
De textielproductie verbruikt niet alleen veel plantaardige hulpbronnen, maar ook veel water. De textiel- en mode-industrie verbruikt ongeveer 1.5 biljoen ton water per jaar.
Er wordt geschat dat de mondiale textiel- en kledingindustrie in 79 2015 miljard kubieke meter water gebruikte, terwijl de behoeften van de hele EU-economie in 266 2017 miljard kubieke meter water bedroegen.
Om één enkel katoenen T-shirt te maken, geven schattingen aan dat er 2,700 liter zoet water nodig is, de hoeveelheid water die een mens in twee en een half jaar drinkt.
Verf- en afwerkingsprocessen nemen enorme hoeveelheden zoet water in beslag; gemiddeld verbruikt één ton geverfde stof 200 ton water. Bovendien hebben katoengewassen veel water nodig om te groeien.
Ongeveer 20,000 liter water levert slechts 1 kg katoen op. Het hoge waterverbruik door textielproductiebedrijven geeft aanleiding tot bezorgdheid vanwege het probleem van water water probleem en schaarste.
7. Waterverontreiniging
Volgens schattingen is de textielproductie verantwoordelijk voor ongeveer 20% van de wereldwijde consumptie watervervuiling van verf- en afwerkingsproducten.
Afvalwater dat vrijkomt door de textielindustrie zit boordevol giftige stoffen; lood, arseen en kwik zijn er maar een paar om te noemen. Synthetisch wasgoed is verantwoordelijk voor 35% van de primaire microplastics die in het milieu terechtkomen. Jaarlijks komt er ongeveer 0.5 miljoen ton microvezels vrij, die op de bodem van de oceanen terechtkomen.
Bij één enkele lading polyesterkleding kunnen 700,000 microplasticvezels vrijkomen die in de voedselketen terecht kunnen komen. Naast dit mondiale probleem hebben de vervuilde waterlichamen een verwoestend en schadelijk effect op de gezondheid van mensen, dieren en ecosystemen waar de fabrieken gevestigd zijn.
8. Bodemdegradatie
De grote vraag naar katoengewassen gedurende het hele jaar, het kappen van bomen om kledingmaterialen zoals Rayon te vervaardigen en het fokken van schapen om wol te verwerven, houden allemaal verband met de mode- en textielindustrie.
De wortels van bomen helpen de grond op zijn plaats te houden en de boomkruinen beschermen deze tegen veranderende en ongunstige klimatologische omstandigheden. Zonder de dekking van bomen wordt het aardoppervlak blootgesteld aan overmatige wind en water, waardoor er waterschade ontstaat bodem erosie. Door erosie worden de essentiële voedingsstoffen die nodig zijn voor de plantengroei in het land uitgeput, waardoor de grond na verloop van tijd onvruchtbaar wordt.
Wanneer katoengewassen zonder tussenpozen op een stuk land worden gezaaid en geoogst, verliest de bodem ook zijn vruchtbaarheid. Boeren voegen kunstmest toe om de bodem snel aan te vullen; de chemicaliën in kunstmest geven aanleiding tot verschillende andere problemen.
Velen van hen zijn giftig voor boeren, consumenten, nuttig ongedierte en ander dierenleven in de omgeving. Kuddes schapen die niet opgesloten zijn, zwerven over landerijen en eten al het gebladerte. Hun overbegrazing zet de landbouw onder druk om meer vegetatie te laten groeien, en draagt zo bij aan bodemdegradatie.
9. Ontbossenatie
De productie van rayon, een kunstmatige stof gemaakt van houtpulp, heeft geresulteerd in het verlies van veel oerbossen. Tijdens het proces dat het tot stof transformeert, wordt de pulp behandeld met gevaarlijke chemicaliën die uiteindelijk in het milieu terechtkomen.
Conclusie
Dit waren enkele zeer nuttige observaties van de impact van de textiel- en mode-industrie op het milieu. Daarom moeten fabrikanten beginnen met het implementeren van de 4 R's (verminderen, hergebruiken, repareren en recyclen) als het gaat om textiel dat nu met behulp van geavanceerde technologie kan worden gerecycled.
Aanbevelingen
- 12 Milieueffecten van ruimteverkenning
. - 9 Milieueffecten van zonne-energie
. - 7 Milieueffecten van geplande veroudering
. - 10 belangrijke menselijke activiteiten die het milieu beïnvloeden en hoe
. - 8 Milieueffecten van de scheepvaart
Ahamefula Ascension is vastgoedadviseur, data-analist en contentschrijver. Hij is de oprichter van Hope Ablaze Foundation en afgestudeerd in milieubeheer aan een van de prestigieuze hogescholen in het land. Hij is geobsedeerd door lezen, onderzoek en schrijven.